Twee variabelen blijven fundamenteel voor de evolutie van de goudprijs: de reële rente en de waarde van de Amerikaanse dollar.
De eerste variabele weerspiegelt de zogenaamde « opportuniteitskost » met betrekking tot het aanhouden van goud, voor zover goud uiteraard zelf geen rente opbrengt en geen dividend uitkeert. Zolang de rente wereldwijd zeer laag blijft, zoals momenteel het geval is, zal de kost van het aanhouden van het gele metaal te verwaarlozen zijn. Wij voorzien geen radicale evolutie van de reële rente, voor zover de nominale rente wereldwijd laag blijft en de inflatie geen echte bedreiging vormt. Bovendien blijven de meeste centrale banken een actief beleid van kwantitatieve versoepeling voeren. Op langere termijn zouden ze de koers van de betrokken deviezen kunnen depreciëren ten voordele van het goud. En dit verschijnsel zou kunnen versnellen indien de beleggers beginnen te twijfelen aan de doeltreffendheid van hun beleid.
De US dollar, de belangrijkste reservemunt ter wereld, concurreert rechtstreeks met het goud. Wanneer zijn koers daalt, hebben de beleggers de neiging om in het gele metaal een vluchtwaarde te zien. Evenzo, wanneer de Amerikaanse economie inflatiespanningen vertoont die de koopkracht van US dollarhouders verminderen, blijven de beleggers geneigd om goud te kopen. Eind april 2016 kwam de Amerikaanse 12-maanden inflatie uiteindelijk uit op 2,1%. De basisindex van de consumptie-uitgaven van de gezinnen, de bevoorrechte referentie-indicator van de Federal Reserve, ging er tijdens dezelfde periode met 1,6% op vooruit. Dit cijfer is zeker niet buitengewoon, maar we zijn ver van een nulinflatie.
Aangezien de Amerikaanse economie zich lijkt te herstellen, hebben de stemmende leden van de Federal Reserve de markten voorbereid op bijkomende renteverhogingen, wat de koers van de dollar gestimuleerd heeft. Een eerste rentestijging is dus reeds door de markten geïntegreerd, terwijl er nog geen tweede verwacht wordt, wat risico’s voor de beleggers inhoudt. Tegelijkertijd heeft de voorzitter van de Europese Centrale Bank, Mario Draghi, onlangs laten uitschijnen dat de Europese rente haar laagtepunt naderde, wat zorgt voor een versterking van de euro ten aanzien van alle andere deviezen, met inbegrip van de US dollar. Tot slot heeft de eurozone een recordhandelsoverschot, terwijl de Verenigde Staten met een tekort blijven kampen. Bijgevolg lijkt de huidige voorliefde voor de Amerikaanse munt ons niet duurzaam.
De beleggers zijn eveneens geneigd om hun toevlucht te nemen tot het gele metaal als reactie op de marktturbulenties. Of het nu gaat om de Brexit, de verrassende stijging van de olieprijs, de verkiezingsschokken aan beide zijden van de Atlantische Oceaan of elke andere verstoring van de financiële markten, goud zal zijn rol van vluchtwaarde spelen.
Hoewel de goudappetijt van de beleggers kan toenemen, blijft de vraag naar het gele metaal slap, vooral in Azië, waar zowel de private als publieke aankopen beperkt werden. Aangezien de vorige prijsval niet voldoende uitgesproken was om een vermindering van de handelsproductie teweeg te brengen, blijven de wereldwijde fysieke voorraden aanzienlijk. Tot slot, en in het bijzonder in de huidige context, dient men de rol te onderzoeken van goud als verzekering tegen de volatiliteit van de markten. De geschiedenis heeft immers aangetoond dat er bijna geen correlatie bestaat tussen aandelen en goud; dit laatstgenoemde is dus een uitstekend diversificatie-element.
Goud, dat vaak omschreven wordt als de belegging van de pessimisten, stelt de beleggers gerust die nerveus geworden zijn door de twee grote schokken die de internationale aandelenmarkten onlangs getroffen hebben. Voor zover de volatiliteit wellicht hoog zal blijven, zien we hierin een bijkomende reden om te denken dat goud uitstekende diversificatiemogelijkheden biedt. Wij hebben van de dalende beweging geprofiteerd om een positie in onze portefeuilles te nemen.
