In relatieve termen was de periode 2010-2015 een bijzonder slechte tijd voor de ontluikende markten. De overcapaciteit in China, de daling van de grondstoffenprijzen en een te sterke dollar tot eind 2015 wogen op de groeilanden. Ondertussen is er een en ander veranderd. De overcapaciteit en de daaraan gelinkte deflatie in China nemen stilaan af, terwijl de grondstoffen ietwat heropleven. De dollar is ondertussen in kalmer vaarwater terechtgekomen en het gebrek aan bereidwilligheid van de Amerikaanse centrale bank om de rente snel structureel op te trekken, is daar niet vreemd aan.
De misschien wel belangrijkste drijfveer voor de hernieuwde interesse in de groeilanden houdt verband met de obligatierendementen. Terwijl in het Westen de 10-jarige obligatierendementen allen naar nul neigen of zelfs negatief zijn, staan deze rendementen in de ontluikende landen veel hoger. En dus werd de jacht voor geopend verklaard voor de investeerders die op zoek waren naar rendement. Dat resulteerde in omvangrijke geldstromen richting de obligatiemarkten van dito landen. Sinds begin dit jaar hebben de obligaties uit de groeilanden er, hetzij in lokale munt, hetzij in dollar of euro, een zeer mooie rit op zitten. Doorgaans zijn de rendementen op 10-jarige leningen met 15 tot 30% gezakt en de koersen zijn dus hard gestegen. Doordat de rendementen dalen, vergroot ook de relatieve aantrekkelijkheid van de aandelenmarkten. Het aandelenrendement minus het obligatierendement vergroot immers en tegelijkertijd wordt de rentevoet waarmee alle toekomstige kasstromen en winsten van degroeiaandelen worden verdisconteerd, steeds kleiner en dus neemt de som ervan toe. Meer nog, de aanzwellende geldstroom richting de groeilanden deed op zijn beurt de desbetreffende munt aantrekken en dus genoot de westerse belegger tot op heden twee keer. Het moet worden gezegd dat de lokale munten van de groeilanden erg goedkoop waren geworden.
Naar de toekomst toe moeten de groeilanden echter een positieve dynamiek blijven tonen, opdat de investeerders hun vertrouwen in deze regio zouden behouden. In die zin is het belangrijk om een aantal nieuwe ontwikkelingen te beklemtonen die zich momenteel in de groeilanden voordoen. In China bouwt men traag maar zeker de overcapaciteit af, waardoor de deflatie op fabrieksniveau verzacht. In India heeft men voor een uniform btw-tarief gekozen, waardoor men net zoals voor de Europese Unie één grote interne markt creëert voor diensten en goederen. Daardoor vervallen de handelsbarrières tussen de verschillende staten, wat ongetwijfeld tot extra groei zal leiden. Vermeldenswaardig is zeker ook de afname van de margedruk op de operationele winsten van de bedrijven in de groeilanden. De bedrijfsresultaten van het tweede kwartaal waren beter dan verwacht en aangezien de winstmarges historisch laag zijn, is er nog heel wat potentieel. De lagere waardering voor de beurzen uit deze regio kan eveneens geen belemmering zijn voor de beleggers. Natuurlijk zijn er ook risico’s. De vele slechte kredieten in China vormen nog steeds een bedreiging en geopolitieke spanningen zijn nooit uit te sluiten, zoals we zagen in Turkije. Maar beleggen is nooit risicoloos en dus mag dit geen excuus zijn. Wij zijn alvast optimistischer geworden.
