Onmoeting met Daniëlle Sioen

Juwelen ontwerpen: dat is mijn echte passie. Maar vraag me niet om mijn betrokkenheid bij het familiebedrijf helemaal op te geven, want dat wil ik niet.”

Sioen Industries is erin geslaagd om op enkele heel specifieke nichemarkten  uit te groeien tot  een  wereldleider.  Terwijl de Belgische textielindustrie het de voorbije decennia steeds lastiger kreeg, transformeerde Sioen Industries zich tot een producent van hoogwaardig textiel. Het bedrijf produceert beschermende kledij voor het leger en de brandweer, grote doeken met daarin LED-verlichting verweven, dekzeilen voor vrachtwagens, geotextiel voor de versterking van infrastructuur tot zelfs kweekdoeken voor algen. Het bedrijf realiseerde in 2017 een omzet van 473 miljoen euro en telt 4.341 werknemers in 23 landen.

“De crisis van 2007 heeft ons echt gedwongen om nog meer in te zetten op innovatie. Omdat we ook een toeleverancier zijn van de transportsector, voelden we als één van de eersten de effecten van de crisis”, zegt Daniëlle Sioen, de zus van CEO Michèle Sioen en zelf ook lid van het Directiecomité. Het bedrijf snoeide volop in de kosten om de storm te doorstaan. “Zo hebben we ook de ruimte gecreëerd om voluit te investeren in R&D en innovatie. Eigenlijk zijn  we  niet langer een textielbedrijf. We zijn een technologiebedrijf”, zegt Daniëlle Sioen.

“Het is echt wel  mogelijk  om  continu te blijven innoveren, maar dat kunnen we natuurlijk niet alleen. Daarom werken we heel intens samen met onderzoeksinstellingen, universiteiten en sectorfederaties. Daarnaast is het ook heel belangrijk om jonge mensen aan te werven. Je kan er niet omheen dat dertigers en  vijftigers  vandaag  een hele andere kijk hebben op de technologische vooruitgang. Het zijn  de jonge mensen die het bedrijf mee moeten voorbereiden op de toekomst.”

“Het gaat inderdaad heel snel. Zowat de helft van de producten die we vandaag verkopen, bestond tien jaar geleden niet eens. Vroeger produceerden we algemene werkkledij. Intussen zijn we geëvolueerd naar kogelvrije vesten voor het leger, meswerende T-shirts en brandwerende kledij voor de brandweer. We verweven alarmsystemen en zonnepanelen in doeken en we ontwikkelen doeken waarop het in de toekomst mogelijk zal zijn om groenten te telen. Dat zijn allemaal zaken waar we tien jaar geleden nog niet aan dachten.”

“Nadat ik 18 jaar lang aan de slag was op de confectie-afdeling, heb ik 12 jaar geleden besloten om een andere weg in te slaan. Sindsdien woon ik wel nog alle directiecomités bij en ik ontferm me ook nog over de investor relations. Ik ga eveneens mee op pad met de roadshows voor investeerders. Daardoor  verkeer ik in een vrij unieke positie: ik ben nog heel nauw betrokken bij het bedrijf, maar tegelijkertijd kan ik het ook met enige afstand bekijken. Hierdoor  kan  ik iets meer out of the box denken.  Voor Michèle ben ik ook een extern klankbord. En omdat we zussen zijn, is het voor mij ook gemakkelijker om af en toe dingen te zeggen die voor mensen buiten de familie minder evident zijn. Dat is toch een interessant gegeven.”

“Dat was een heel moeilijke beslissing, want ik had  toch  het  gevoel  dat  ik  de familie in de steek liet. Ik werkte samen met mijn mama op de confectie- afdeling. Zij heeft haar hele leven hard gewerkt en het was de bedoeling dat ik meer van haar taken zou overnemen, zodat zij kon afbouwen. Mijn vertrek heeft die plannen doorkruist, al heeft ze me dat nooit kwalijk genomen. Evident was het dus niet. Maar op dat moment voelde ik dat het tijd was om zuurstof te geven aan andere passies.”

“Enkele maanden nadat ik Sioen Industries verliet, heb ik Macc Jewel opgericht. Ik begon met het ontwerpen van slechts een handvol juwelen, die vriendinnen kochten. Sindsdien is Macc Jewel stelselmatig gegroeid. Dat vind ik geweldig, want dat is mijn echte passie. Maar met passie alleen kom je er natuurlijk niet. Ook bedrijfseconomisch moet het plaatje kloppen. Daardoor begon ik mijn eerste collectie al  meteen met een heel gedetailleerde kostencalculatie, net zoals ik gewend was om te doen bij de kledingcollecties van Sioen Industries. Daar heb ik leren rekenen en die vaardigheid komt me nu ook goed van pas.”

“Ik zou Macc Jewell nog graag internationaal verder uitbouwen. Er zijn natuurlijk maar zeven dagen in een week. Aan Sioen Industries besteed ik toch ook nog altijd een behoorlijk deel van mijn tijd. En kiezen tussen mijn juwelen en het familiebedrijf is bijna onmogelijk. De juwelen zijn mijn echte liefde, maar tegelijkertijd hecht ik er ook veel belang aan om de link met Sioen Industries te behouden.”

“Als familiebedrijf houden we er een uitgesproken       langetermijnvisie            op na. Maar dat staat niet haaks op een beursnotering. Ik merk toch dat de aandeelhouders dat wel appreciëren, want een langetermijnvisie zorgt ook voor stabiliteit. Er is dus geen echt spanningsveld met het zogezegde kortetermijndenken van de beurs. We hebben tegenover de aandeelhouders al bewezen dat we ook extern kunnen groeien, met verschillende grote overnames de voorbije twee jaar. Ik ben er ook van overtuigd dat we zonder de beursgang nog niet zo ver zouden staan. De notering op de beurs vereiste ook een verdere professionalisering. Daar plukken we nu ongetwijfeld ook de vruchten van.”

“Dat zou ik echt niet durven zeggen. Sioen Industries is vooral een bedrijf met een heel open structuur, waarin iedereen heel aanspreekbaar is. Elke arbeider kan zonder enig probleem het bureau van Michèle binnenstappen. Zoiets is heel belangrijk. Maar die openheid kan ook bestaan in bedrijven die door mannen worden geleid. We moeten geen onderscheid maken tussen mannen en vrouwen, maar iedereen veeleer beoordelen op zijn afzonderlijke capaciteiten. De persoon primeert boven het geslacht.”