Alles begon in 2010 met FATCA, de Amerikaanse wetgeving die buitenlandse banken verplicht om de fiscale gegevens van hun cliënten die Amerikaanse belastingplichtigen zijn, aan de Amerikaanse fiscus mee te delen, op straffe van hun bankactiviteiten niet meer op Amerikaanse bodem te mogen uitoefenen. Een honderdtal landen over de hele wereld heeft met de VSA een FATCA-overeenkomst ondertekend (of staat op het punt om ze te ondertekenen).
In 2011 is Europa gevolgd door het aannemen van de richtlijn betreffende de administratieve samenwerking, waarvan het toepassingsgebied aanzienlijk werd uitgebreid in december 2014. Concreet voorziet deze richtlijn de automatische uitwisseling van inlichtingen betreffende dividenden, interesten, het saldo van bankrekeningen op 31 december van ieder jaar, beroepsinkomsten, tantièmes en presentiegelden, pensioenen, de eigendom en inkomsten van onroerende goederen, de opbrengst van levensverzekeringen, … Al naargelang het geval zullen de eerste informatie-uitwisselingen plaatsvinden in 2016 (voor het jaar 2015) of in 2017 (voor het jaar 2016).
Op wereldvlak heeft de OESO in 2014 de « CRS »-norm (Common Reporting Standard) aangenomen, i.e. een gemeenschappelijke norm voor automatische informatie-uitwisseling betreffende financiële rekeningen. Eind 2014 hebben meer dan 50 landen van de OESO een multilateraal akkoord op basis van het « CRS »-model ondertekend. Het merendeel van deze landen heeft zich ertoe verbonden om vanaf september 2017 over te gaan tot de automatische informatie-uitwisseling (aangaande inkomsten, meerwaarden en het saldo van bankrekeningen op 31 december van ieder jaar). Worden beoogd: natuurlijke personen, maar ook entiteiten zoals trusts, stichtingen, …
In België heeft de belastingadministratie eind januari 2015 een instructie opgesteld ter attentie van de belastingcontroleurs van het land. Hierin worden de richtlijnen uiteengezet die eenvormig door de belastingcontroleurs moeten worden toegepast op elke belastingplichtige die spontaan inkomsten, activa en/of verrichtingen wenst te regulariseren.
Het zou ons te ver leiden om de verschillende gevallen van spontane regularisatie te bespreken die in deze instructie worden vermeld. Het belangrijkste om te onthouden is dat de belastingplichtige voortaan, naast de verschuldigde belasting, eveneens een boete (hoger dan die toegepast in de EBA-periode) en nalatigheidsinteresten (7% per jaar!) dient te betalen.
De boetes liggen nog hoger (tot 200% naargelang van het geval) bij afwezigheid van spontane regularisatie, dat wil zeggen indien de belastingadministratie een verzoek om inlichtingen stuurt.
Indien u een « verstrooide » belastingplichtige kent, aarzel niet om hem deze informatie over te maken! Het departement Estate Planning staat ter beschikking voor alle bijkomende informatie.
