Zoals sommige commentatoren terecht hebben opgemerkt, moet men geen paradox zoeken. In werkelijkheid heeft Mario Draghi hoofdzakelijk aan de markten verkondigd: De economie van de eurozone doet het beter en dus is het mogelijk om zachtjes één van de ondersteunende middelen weg te nemen. Maar opgelet, hoewel het beter gaat, is de economie nog niet genezen. De Europese patiënt heeft nog steun nodig. Om die reden heeft de ECB haar richtrente niet gewijzigd en blijft ze op 0%. Om aan te tonen dat hij waakzaam blijft, heeft Mario Draghi aan de beleggers eveneens laten weten dat de ECB, in geval van een onverwachte zware slag (« indien de vooruitzichten minder gunstig worden »), het volume van haar activa-inkopen opnieuw kan verhogen. Gezien de reactie van de markten kan men zeggen dat de communicatieoefening van Draghi geslaagd is. Wetende dat zijn mandaat over twee jaar ten einde loopt, heeft de economische pers reden om op te merken dat het zelfs mogelijk is dat het zijn opvolger zal zijn die met de omkering van de huidige strategie zal worden belast. Maar volgens de maatstaf van de financiële markten zijn twee jaar of twee eeuwen hetzelfde. Momenteel genieten de markten van een monetair beleid dat zij verkiezen.
