Italië heeft voor de confrontatie gekozen

Momenteel gelooft niemand in dit scenario:

• In de eerste plaats, omdat deze boete de genadeslag zou zijn voor Italië, dat de tweede zwaarste schuldenlast heeft van de eurozone en de derde zwaarste van de wereld. De Italiaanse overheidsschuld bedraagt 2300 miljard euro, ofwel 131% van het lokale bbp.
• Ten tweede, omdat de onderhandelingen zullen worden voortgezet. De Europese Commissie struikelt niet zozeer over het weergegeven tekort (-2,4%) voor de begroting 2019 – Griekenland registreerde een tekort van 15% in 2009 –, maar wel over het feit dat dit tekort de relance van de groei van het land in de weg staat.

Wat als de Europese Commissie er niet in slaagt om de nieuwe coalitie in Rome op andere gedachten te brengen? Dan is het waarschijnlijk dat de financiële markten zich hiermee zullen bezighouden. Want Italië zal 260 miljard euro moeten lenen in 2019, waarvan 200 miljard euro om zijn bestaande schuld te herfinancieren!

Kortom, Italië kan niet zonder de investeerders, zoals Agnès Bénassy-Quéré, professor aan de universiteit Paris 1 Panthéon-Sorbonne, terecht opmerkt. Anders gezegd, om de risico’s te compenseren, gaan de investeerders een voortdurend hogere rente eisen. En telkens de rente met een procentpunt stijgt, overschrijdt de termijnfactuur van de overheidsfinanciën de kost van de verkiezingsbeloften ", meent zij.

Daarbij komt dat de rentestijging de Italiaanse banken zou destabiliseren, die 11% van hun activa aanhouden in de vorm van Italiaanse schatkistobligaties. Rome zal dus niet heel lang kunnen doen alsof het doof is. Wordt vervolgd.