Resultaat: de gecumuleerde rente-inkomsten tussen 2009 en 2017 zouden om en bij de 40 miljard euro bedragen! Eric Dor beschouwt dat niet als een verlies, maar als een « winstderving ». Anderzijds kan men berekenen hoeveel interesten de Staat had moeten betalen indien de rente op haar niveau van 2008 gebleven was. Voor dezelfde periode komt men uit op een gecumuleerde besparing van 50 miljard euro. Een winstderving van 40 miljard voor de spaarders tegenover een winst van 50 miljard voor de Staat. De conclusie is duidelijk: de spaarder werd benadeeld! In werkelijkheid is het niet zo eenvoudig, want zonder dit lagerentebeleid zou de economie van de eurozone rampzalig zijn. En de kredietnemers konden genieten van goedkope hypothecaire kredieten. Toch toont dit soort berekening aan dat men meer dan ooit een dynamische benadering moet aannemen wat zijn spaargeld betreft. Het laten staan op een spaarboekje betekent dat men een negatief rendement aanvaardt (nominale rente min de inflatie en de bankkosten). Dus vandaag is de beurs het alternatief dat zich opdringt op lange termijn.
