In werkelijkheid trachten ze de markt niet te kloppen, maar proberen ze zich er gewoon van te verzekeren dat ze van de stijging gaan profiteren. Maar 2018 zou dit soort beheer een halt kunnen toeroepen. De reden? Het passieve beheer deed het goed zolang de centrale banken het merendeel van de risicoloze activa (staatsobligaties) kochten en de privébeleggers indirect aanzetten om hun toevlucht te nemen tot de aandelenmarkten. De beleggers hebben minder aandelen uit overtuiging gekocht dan vanuit de verzekering dat de aandelenmarkt niet zou dalen zolang de centrale banken het voortouw nemen.
Maar in 2018, wanneer de cyclus in een verder stadium zal zitten en er minder marge voor een beursstijging zal zijn, zou het actieve beheer opnieuw op de voorgrond moeten treden. Anders gezegd, de voorbije jaren waren de centrale banken de harddrug voor de beleggers en iedereen kon er mee van genieten. In 2018 zal het passieve beheer wellicht een factor van automatische stijging verliezen en het actieve beheer (dat op zoek gaat naar aandelen die in staat zijn om de markt te kloppen) zou de bovenhand kunnen nemen op het passieve beheer.
