Goud in trek: waarom wrijven de centrale banken zich in de handen?

Dit neemt niet weg dat goud in tijden van financiële onzekerheid zijn glans terugvindt, meer bepaald bij de centrale banken van de opkomende landen.

Dit is het geval voor landen zoals Rusland en Kazachstan, maar ook voor landen van Centraal-Europa, zoals Hongarije en Polen. Het enige land dat niet meegaat in deze goudappetijt, is Italië. De regering wil zich niet onpopulair maken door de btw te verhogen en verkiest om de staatskassen te spijzen door het goud van de centrale bank te verkopen.

Maar met uitzondering van dit bijzondere geval heeft goud zijn glans teruggevonden bij alle centrale banken, terwijl ze in het begin van de jaren 2010 veeleer verkochten.

Vanwaar deze beleidsommekeer? Voor Rusland en Turkije is het een manier om hun strategische afhankelijkheid van de Verenigde Staten te verminderen, maar voor anderen is dit het resultaat van een redenering: hoewel goud geen rente oplevert, geldt dit eveneens voor staatsleningen, behalve dan dat er voor het gele metaal geen risico van niet-terugbetaling bestaat. Rekening houdend met de vertraging van de groei, gaan de centrale banken ervan uit dat de rente niet zal stijgen.

Kortom, de goudaankopen zouden zelfs kunnen toenemen. Andere beleggers interesseren zich ook in goud, ofwel om zich te wapenen tegen een daling van de dollar, ofwel omdat er een decorrelatie bestaat tussen goud en de financiële markten.