Er is nog geen nieuws omtrent de belastingverlaging, noch over de infrastructuurwerken. Nochtans was hier destijds heel wat om te doen. Het feit dat de staatskas in de VS ook met een flink tekort te kampen heeft, is hier wellicht niet vreemd aan. Ondertussen waren de verwachtingen relatief snel opgelopen met betrekking tot de rentestijgingen in Amerika. De Federal Reserve gaf in duidelijke bewoordingen aan dat dit er zat aan te komen in maart en ze hield woord. Alleen was de taal die de verhoging vergezelde, eerder zacht qua toon. De rentevooruitzichten werden niet hoger bijgesteld voor 2017 en 2018 en uit niets bleek dat de centrale bank hard op de rem zou trappen wat betreft het beteugelen van de inflatie. Aangezien één en ander al verdisconteerd was in de rentecurve, gingen de obligatiemarkten na de renteverhoging niet lager, maar wel hoger. Er was met andere woorden opluchting op de markten. En aangezien de rentevrees enigszins wegebde en de maatregelen van Trump op zich laten wachten, was de dollar het slachtoffer van de niet-nagekomen beloften.
Andere activaklassen die er echter goed garen bij sponnen, waren de obligaties en aandelen van de ontluikende markten. Indien de dollar niet echt zou aantrekken versus de munten uit de ontluikende markten, zien beleggers de kans om hogere rendementen te halen op dito obligaties en aandelen. Anderzijds zou een zwakkere dollar ook positief moeten zijn voor de grondstoffen, en dan vooral voor goud. De goudprijs is inderdaad opgelopen sinds de rentestijging van de Fed. Maar daartegenover staat dat de prijs van een vat ruwe olie een flinke tik kreeg. Twijfel omtrent de nog steeds hogere olievoorraden in de VS, de toenemende productie van de schaalolieproducenten, alsook twijfel dat de OPEC haar productieverlagingsbeloften niet zou nakomen, duwden speculanten naar de exit.
Ondertussen blijkt uit de meeste enquêtes dat de beleggers zeer voorzichtig blijven tegenover de aandelenmarkten en nog steeds behoorlijk wat cash aanhouden. Dit terwijl obligaties breed gezien nauwelijks soelaas bieden. Dat verklaart ook meteen waarom de weinige beurscorrecties zo vaak steevast als aankoopopportuniteiten werden aanschouwd. En dit desondanks het feit dat de aandelenmarkten niet echt goedkoop te noemen zijn. Gelukkig is de evolutie van de winstcijfers die de ondernemingen kunnen voorleggen, wel sterk verbeterd. Sommige bedrijfsleiders durven hogere winsten te beloven. Dat schept vertrouwen.
Echter opnieuw, belofte maakt schuld …
