Sinds de parlementsverkiezingen van 4 maart 2018 liet de FTSE MIB index een stijging van 11% optekenen, tegenover een winst van 7% voor de Euro Stoxx 50. Andere, meer sceptische waarnemers zullen zeggen dat de rente sindsdien gestegen is. Dat is waar, maar ze blijft niettemin op een minder hoog niveau dan vóór de verkiezingen. De analisten blijven stil ten aanzien van een dergelijke onverschilligheid van de markten.
Is dat niet onlogisch, aangezien de demagogische programma’s van deze partijen niet gefinancierd zijn en een aanzienlijk begrotingstekort zouden kunnen veroorzaken? De markten liggen er momenteel niet wakker van.
Hoe kan deze paradoxale kalmte worden verklaard?
Deze verklaringen zijn echter niet 100% geruststellend. We mogen niet vergeten dat Italië de op één na grootste schuldenlast van de eurozone heeft, na Griekenland. De krant Le Monde meent dat Italië en zijn duizelingwekkende overheidsschuld binnen enkele jaren de zwakke schakel zouden kunnen vormen die de volgende crisis zal doen losbarsten.
