| De redenen voor dit verschil? De Europese bankaandelen moeten het gelag betalen voor de eurosceptische politiek van de Italiaanse regering en de daaruitvolgende vrees voor een mogelijke uitstap van Italië uit de eurozone. De voorbije weken heeft de Italiaanse regering geprobeerd om de beleggers te paaien met meer geruststellende woorden, maar de twijfel blijft. In geval van een implosie van de eurozone zouden de Europese banken de eerste slachtoffers zijn van een ITALEXIT, aangezien zij Italiaanse overheidsschuld in portefeuille aanhouden. |
| Maar de zwakte van de bankaandelen kan ook worden verklaard door het uitstellen van de renteverhoging in de eurozone tot eind 2019. Omdat de Europese Centrale Bank (ECB) vaststelde dat de Europese groei verslapte, heeft ze de verhoging van haar richtrente uitgesteld tot na de zomer 2019. |
|
Het resultaat is dat de intermediatiemarge van de banken langer onder druk zal blijven dan voorzien. Enkele weken geleden nog rekenden de meeste bankinstellingen op een renteverhoging om weer op krachten te komen, des te meer daar de sector af te rekenen heeft met de dubbele dreiging van de digitale revolutie en de verandering van de Europese regels. En hoewel de resultaten binnen de Euro Stoxx Banks-index blijven uiteenlopen (-34% voor Deutsche Bank sinds januari 2018 en +5% voor de Spaanse Caixa Bank), neemt dit niet weg dat het rendement op eigen vermogen van de sector zakt. De 50 grootste Europese banken zouden volgens S&P Global Ratings in 2018 een ROE (Return On Equity) van 6,5% moeten registreren. Ter herinnering, vóór de financiële crisis schommelde de ROE rond… 20%! |
