De eerste reden hiervoor is de evolutie van de rente. De stijging van de langetermijnrente op de markten biedt vooruitzichten van een verbetering van de rentemarges, des te meer daar de banken eveneens genieten van een vorm van steun en van het toezicht van de autoriteiten. Zo heeft de Europese Centrale Bank een mechanisme ingevoerd om deels te vermijden dat de banken een impact van haar negatieve depositorente (-0,5%) ondervinden.
Net zoals de Nationale Bank van België, verzoeken de regulatoren de sector om niet te laks te zijn bij de toekenning van (hypothecaire) kredieten. Tot slot is de sector zeer laag gewaardeerd, vooral in Europa waar hij noteert tegen gemiddeld 9 keer de voorziene winst, i.e. met een décote van 40% ten opzichte van de Europese beurzen in het algemeen.
Hoewel de bankaandelen een aanzienlijk herstelpotentieel bieden, zijn ze niet zonder risico. Idealiter zou de rente immers geleidelijk moeten blijven stijgen. Een terugval zou uiteraard nefast zijn, net zoals een scherpe stijging die de overlevingskansen van de meer kwetsbare kredietnemers (zombiebedrijven, enz.) zou bedreigen en de kredietverliezen ingevolge wanbetalingen zou kunnen doen oplopen.
Photo by Brandon Jacoby on Unsplash
