De Amerikaanse mid-term verkiezingen

• De Senaat - momenteel hebben de republikeinen 51 zetels en de democraten 49; een winst van twee zetels is dus genoeg voor een meerderheid. Nu de democraten in rode staten zoals Nevada en Arizona een flinke voorsprong hebben in de peilingen, lijkt dit op het eerste gezicht haalbaar. Van de 33 beschikbare zetels op 6 november, zijn er echter slechts acht republikeins. Van de resterende 25 democratische zetels bevinden er zich 10 in staten waar Trump in 2016 heeft gewonnen, waarbij er in zes van deze staten sprake was van een dubbelcijferige overwinningsmarge. Hoewel de democraten in de peilingen een forse voorsprong hebben en kans maken om twee rode staten terug te winnen, is de situatie voor de democraten niet rooskleurig, omdat winst in de andere staten vrij onwaarschijnlijk lijkt.

  Basisscenario: De republikeinen behouden de meerderheid in de Senaat

• Het Huis van Afgevaardigden - in tegenstelling tot de Senaat zijn alle 435 zetels in het Huis van Afgevaardigden verkiesbaar. Dit betekent dat de kaart elk jaar hetzelfde is en hoewel gerrymandering meestal in het voordeel van de republikeinen werkt, zou het een verrassing zijn als de Democraten er niet in zouden slagen om de meerderheid te heroveren in het Huis van Afgevaardigden. De dynamiek tussen democratische linkse en traditionele centrumkandidaten zou een belangrijke factor kunnen zijn. Dit zou van invloed kunnen zijn op het beleid van de democraten na de verkiezingen en wellicht ook op hun benadering voor de volgende presidentsverkiezingen.

  Basisscenario: Een meerderheid voor de democraten in het Huis van Afgevaardigden

• De foutmarge - hoeveel opiniepeilers zijn er nodig om een gloeilamp te vervangen? Slechts één (met een marge van plus of min vijf). Dit is een grap over de wijze waarop analisten van uiteenlopende pluimage hun voorspellingen van een ruime foutmarge voorzien. De verkiezing van Trump is hiervan het beste voorbeeld. Er had zich een fundamentele verschuiving in de stempatronen voorgedaan die voor velen weliswaar als een verrassing kwam, maar die volgens de bestaande modellen niet kon worden uitgesloten. Lokale vraagstukken en de grotere aandacht voor de kandidaten verschaffen meer details voor de datamodellen van de mid-terms, maar alle voorspellingen moeten met een grote korrel zout worden genomen.

  Basisscenario: Onvoorspelbaarheid betekent volatiliteit

Hoewel het gezien het bovenstaande moeilijk is om te speculeren over de impact op de markt, zijn niet alle scenario's even waarschijnlijk. Het basisscenario is een terugkeer naar de politieke impasse, waarin de democraten zich inspannen om het beleid van Trump te blokkeren en niet veel meer gedaan krijgen dan dat. Dat is geen slecht resultaat, omdat een overweldigende democratische overwinning (zouden ze een afzettingsprocedure beginnen?) of een onverwachte overwinning van de republikeinen (een nog bombastischere Trump?) in potentie verstrekkende gevolgen zouden kunnen hebben. De handhaving van de status-quo in de komende jaren zou in feite een opluchting betekenen, ondanks het grotere risico van het op de spits drijven van het schuldenniveau en de sluiting van overheidsdiensten.

Een ander mogelijk kortetermijnresultaat is een verschuiving in de retoriek van Trump richting meer binnenlandse "overwinningen", met name de belastinghervormingen. Handelsoorlogen zijn goed voor het opstoken van het populistische sentiment, maar de gevolgen ervan in sommige belangrijke landbouwstaten van het "Rode Midden" maken dit een riskante binnenlandse kwestie, die bij plaatselijke verkiezingen waarschijnlijk maar beter kan worden vermeden. Het enige dat vaststaat, is dat de steeds groter wordende kloof tussen (en binnen) partijen betekent dat er in de campagnes meer op de man gaat worden gespeeld.

Vanuit portefeuilleperspectief beschouwd, is het risico van een binaire risicogebeurtenis moeilijk te managen en op basis van de huidige hoge mate van onzekerheid in de markten zijn dit geen verkiezingen waarbij beleggers zich op basis van één enkel scenario moeten positioneren. Diversificatie blijft de beste verdediging tegen onverwachte resultaten en de volatiliteit na een gebeurtenis is vaak een vruchtbare bodem voor opportunistisch beleggen.

Wanneer we kijken naar de historische statistieken voor de Amerikaanse aandelenmarkt, zijn jaren waarin mid-term verkiezingen plaatsvinden erg interessant. Er is een duidelijke cyclus van vier jaar in de Amerikaanse aandelenmarkt die de Presidential Cycle wordt genoemd en waarin het tweede jaar over het algemeen het slechtste en het derde jaar het beste is. Helaas zijn mid-term jaren het tweede jaar van elke cyclus van vier jaar.

De slechte performance in een mid-term jaar vindt over het algemeen tijdens de eerste negen maanden plaats. In mid-term jaren is er vanaf oktober over het algemeen sprake van een opwaartse markttrend wanneer de sterkste periode van de vierjaarscyclus begint, die tot halverwege het derde jaar aanhoudt. Nu we aan het begin van een dergelijke periode staan, is het wellicht een goed moment om onze blootstelling aan Amerikaanse aandelen te verhogen?

Wij denken dat beleggers voorzichtig zouden moeten zijn, omdat 2018 geen normaal mid-term jaar is geweest. De slechte performance in gemiddelde mid-term jaren is het gevolg van verkrappende liquiditeitsomstandigheden. Normaal gesproken is er in mid-term jaren sprake van een stijgende rente en belastingverhogingen, waardoor de aandelenmarkten matig presteren. Onder president Trump is de rente in 2018 inderdaad gestegen, maar de belastingen zijn daarentegen fors verlaagd. Daarom is het nog maar zeer de vraag of 2018/1019 het gebruikelijke patroon zal volgen.

Wat het verkiezingsresultaat betreft, blijkt uit het verleden dat wanneer er een republikeinse president aan de macht is, zoals in 2018, de markt het best presteert wanneer de republikeinse partij in zowel het Huis van Afgevaardigden als de Senaat een meerderheid heeft. Sinds 1901 is de Dow Jones Industrial index gemiddeld met 7,3% gestegen in reële termen (na correctie voor inflatie) in periodes wanneer zowel het presidentschap als het Congres in republikeinse handen was.

In een jaar met een republikeinse president, maar waarin de democraten in zowel het Huis van Afgevaardigden als de Senaat een meerderheid hadden, is de Dow Jones gemiddeld met 2,0% (in reële termen) gedaald. Wij gaan in ons basisscenario voor de verkiezingen van 2018 echter uit van een verdeeld Congres, met een republikeinse Senaat en een democratisch Huis van Afgevaardigden. In historisch opzicht is dit het worst-case scenario, met een gemiddeld verlies voor de Dow Jones op jaarbasis van 7,3% in reële termen. Wanneer er een democratische president aan de macht is, is de situatie volledig anders: de markt presteert het best onder een democratische president die met een verdeeld Congres moeten regeren; dan bedraagt de gemiddelde jaarlijkse stijging 8,0% in reële termen.

Periodes waarin mid-term verkiezingen plaatsvinden, zijn over het algemeen een uitstekend moment om de blootstelling aan Amerikaanse aandelen te verhogen, maar dit keer zou het wel eens anders kunnen zijn. Het fiscaal beleid van president Trump wijkt af van het gebruikelijke mid-term patroon, terwijl een verkiezingsuitslag die tot een verdeeld Congres en een republikeinse president leidt, in het verleden vaak tot een laag aandelenrendement heeft geleid. Om deze redenen blijven we bij ons neutrale standpunt over de Amerikaanse aandelenmarkt.